Eerste verslag

Hallo allemaal,
Eindelijk kan ik mijn eerst verslag doen vanuit een heel warm Malindi, op een superlangzame computer, da's wel even wennen hoor, dat je 10 minuten moet wachten voor het ding ook maar overweegt mee te werken.
De reis verliep heel voorspoedig en het thuisfront kan gerust zijn. Als ik van te voren niets had geweten, dan heb ik tot op dit moment niets vernomen van onrust enigszins. Geen vuiltje aan de lucht. De reis was lang en het werd van de chiropractor aan mijn rug is geloof ik allemaal teniet gedaan, maar goed, niet klagen maar dragen. Dominic stond me in Malindi op de luchthaven op te wachten met 3 bloemen in zijn hand, hij was dol enthousiast dat ik er was. In het dorp aangekomen zag ik de vrouwen allemaal bij elkaar staan en ik herkende velen van hun foto's van het microkrediet. Het zingen begon, ze wilde me allemaal aanraken. Ik kon dit helaas niet filmen omdat ik er niet op voorbereid was en ik er ook intens van wilde genieten. Ze trokken me mee en danste en joelde. Nadat we allemaal zaten en ik goed om me heen keek zag ik dat ze 2 erehagen voor me hadden gemaakt en een rose hart van bloemen. Heel ontroerend.
Na alle vertaalde speeches van de dames aan mij, mocht ik het woord tot ze richten. Ik kende er veel gezichten en ook de namen van, dus sprak ik ze persoonlijk aan, ze vielen zowat van hun stoel!! Daar heb ik wel punten mee gescoord! Ik kreeg een traditionele doek om me heen gewikkeld en mama Kikore (de baas van het stel:-) zei iets in het Swahili wat kennelijk erg lachwekkend was. Ik keek naar Dominic voor de vertaling en een beetje gegeneerd zei hij dat de dames vonden dat ik in elk geval een goede Afrikaanse kont had!!! Iedereen in een deuk, wat een leuke sfeer was dit.
De vrouwen gingen terug naar hun hutjes en ik beloofde ze allemaal in deze dagen te bezoeken. Daarop barstte de discussie los bij wie ik eerst moest langsgaan. Alhoewel ik erg moe was, wilde ik toch meteen het dorp in om te kijken. Ik werd bij elke vrouw verwelkomd en ze vertelden over hun persoonlijke situatie. Toen begin het ook langzaam tot me door te dringen wat ik eigenlijk was in hun ogen...HOOP...dat is wat ik blijk te vertegenwoordigen. Ze hebben zo intens naar dit moment uitgekeken. De oppositie heeft geprobeerd mij en het systeem belachelijk te maken. Zo van, ze komt toch niet en het zijn allemaal loze beloften die je gedaan zijn. Met name mama Kikore heeft het steeds voor me opgenomen en zij is nu zooo blij, ze zou me wel als een soort trofee door het dorp willen dragen. Een andere vrouw trok me naar het hok waar ze eenden in hield. Ik moest er 1 uitkiezen, ze pakte hem en bond een touwtje om zijn poten zodat ze kon zien dat hij van mij was. Ik kreeg hem in mijn handen geduwd met de mededeling dat ik er mee kon doen wat ik wilde, of naar kijken of opeten:-)) Ik ben bang dat het het laatste wordt. De dames beloven me allemaal voorme te willen koken. Het zou het handigste zijn om 1 groot maal met zijn allen te gebruiken i de loop van de week, ik denk dat er dan eend op het menu staat!
Later op de dag nam Dominic trots mee naar het waterproject en ik was heel erg verbaasd over de prestaties. Een vat met 5000 liter inhoud stond hoog in de lucht, de zonnepanelen klaar alles geschilderd en een kast met de batterij voor de energie opslag, wat professioneel! Ze kunnen met deze installatie er nog veel meer uithalen, hij laadt meer energie op dan ze tot nu toe gebruiken, ze kunnen het ook gebruiken om electriciteit aan te brengen, mooi doel voor de toekomst! De pomp is onderhoudsvrij en kan wel 20 jaar meegaan. Ik mocht officieel de kraan openen en het water laten stromen. Daarna volgde we het waterleiding spoor en regelmatig kwamen we een aftappunt tegen wat de vrouwen heel goed kunnen gebruiken voor hun groentetuin. Uiteindelijk leidde het naar het toiletgebouw en ook dat was af en geschilderd. 2 douches en 3 wc's. Rondom het gebouw wel 5 kraantjes en overal water, water, water. Wow, dit voelt heel goed. Als iemand nog bedenkingen heeft of kleinschalige projecten kunnen werken dan is dit wel heel overtuigend om te zien!
Ik heb nog zoveel meer te vertellen, ik hou alles bij in een dagboek, zodat ik niets vergeet van deze bijzondere ervaring. Ik hoop sel weer te kunnen schrijven.
Jullie allemaal nogmaals hartelijk bednakt, want ik voel me wel een beetje schuldig, ik krijg hier all the credits, maar jullie hebben het mogelijk gemaakt door geld te storten.
Wordt vervolgd!
Dikke zweterige kus van Corien