Terugblik op mijn bezoek aan Mtangani

Nu ik weer bijna 2 weken thuis ben, heb ik even tijd gehad om alles wat te laten bezinken en kan ik het een en ander wat beter samenvatten. Het tijdstip om Mtangani opnieuw te bezoeken is achteraf een schot in de roos geweest. Ik had vanuit Nederland niet kunnen inschatten wat er in die 4 maanden allemaal heeft plaatsgevonden als ik het niet zelf ervaren had.
Wat voor veranderingen trof ik daar aan?
Allereerst de omvang van de vrouwengroep. Waren we in januari begonnen met 44 vrouwen, nu is het aantal dat mee wil doen met ons project gestegen tot wel 700.
Dan het gebied wat het nu bestrijkt, van een dorp naar een heel gebied van de Sabaki rivier tot aan Malindi (ongeveer 20 km in doorsnee)
De motivatie van de vrouwen. Ze weten dat het niet makkelijk is om een lening te krijgen omdat het vinden van sponsors ook geen makkelijke klus is. Ze proberen zich te onderscheiden van de ander door met nieuwe ideeën te komen. Ik vind dit grote winst t.o.v de vorige keer.
De kracht van de vrouwen. Er hebben zich meerdere vrouwengroepen gevormd, ook in gebieden waar wij geen vrouwen hebben die bezig zijn met een lening! Ze houden elke 14 dagen hun eigen vergaderingen.



De gevolgen van de politieke onrust in januari Kenia nu meer last van de gevolgen van de politieke onrust van de afgelopen maanden. Prijzen zijn enorm gestegen en soms zelfs verdubbeld. Mensen eten geen 2 maar 1 maaltijd op een dag. Brood is een luxe en wordt nu vervangen door ugali. Goedkoper en vult de maag beter.

Dit alles heeft ons erg tot nadenken gezet, we moeten wijzigingen doorvoeren willen dit project levensvatbaar blijven. Want 700 vrouwen kun je niet individueel laten opstarten met een bedrijfje. We zullen aan groepsprojecten moeten gaan denken. De ideeën zijn ons in die week meer dan voldoende aangereikt om deze uit te werken. Het werken met groepen heeft grote voordelen:
* De verantwoordelijk van de lening rust niet op 1 persoon, maar wordt gedragen door de
groep.
* We kunnen op deze manier meerdere mensen bereiken.
* En de mannen kunnen we bij deze groepsprojecten betrekken, omdat het ook nodig is een balans te vinden tussen mannen en vrouwen nu de vrouwen zo sterk zijn geworden!

Wat die week ook naar voren kwam is de wens van de inwoners van Mtangani is het hebben van een marktplaats waar zij gezamenlijk hun waren kunnen verkopen, ipv de vele kleine winkeltjes die nu voor hun hutje zijn verschenen. We hebben een ideale locatie in Mtangani, een stuk grond van 100 bij 50 meter, dat enige weken geleden door een Britse eigenaar aan de gemeenschap van Mtangani is gedoneerd. Hier zouden 42 tot 50 marktkramen op kunnen staan, maar zullen we eerst water en elektriciteit naar die locatie moeten zien te brengen, de kosten daarvan worden geschat op ongeveer 4000 euro. Wie wil ons daarbij helpen?

Ook heb ik de locatie bezocht voor het gemeenschapsgebouw waar we een start mee wilde maken door jongeren dmv een praktische opleiding hun eigen community gebouw te laten bouwen. Dit is zeker nog een heel gewenst project met veel mogelijkheden, maar we moeten keuzes maken waar we ons eerst op willen richten. Het is voor mij heel belangrijk om te luisteren wat er onder de bevolking leeft en daarmee aan de slag te gaan. Daarom is het in mijn ogen zo essentieel om samen te werken met een locale organisatie die weet wat er onder de bevolking leeft. Dat is de reden dat de aandacht voor de marktplaats nu eerst komt, tegelijkertijd gaan we wel aan de slag om de groepsprojecten vorm te geven, zodat ik die op de website kan plaatsen en kan zoeken naar sponsors voor deze groepen.
Je ziet het wel, genoeg werk te doen!