Overdonderd

Ik kan er geen betere omschrijving
voor geven! Ik had geen idee wat voor omvang het microproject in de afgelopen maanden heeft gekregen. Ik wist al wel dat er belangstelling was vanuit aangrenzende gebieden van Mtangani, dat weer valt onder het Sabaki gebied. Er zijn nu drie zones; Mtangani, Central en Sabaki. Het gebied beslaat een lengte van ongeveer 20 km. Als je weer dat alleen al voor Central 80 vrouwen op de wachtlijst staan en 200 andere vrouwen ook willen meedoen dan zegt het wel genoeg over de impact die het project heeft. We zullen veranderingen moeten doorvoeren, zaken anders organiseren. Donderdag hebben we een aantal individuele gesprekken gevoerd, waaronder ook de vraag wat men wenselijk acht voor Mtangani. Unaniem kwam daar uit dat men een locatie zocht om hun ambachten uit te kunnen voeren, ook een marktplaats zou zo welkom zijn, omdat heel veel voedsel vanuit Sabaki normaal naar de markt in Malindi gaat, zou het een goed plan kunnen zijn om halverwege (daar is Mtangani) een markplaats te maken, zodat de bevolking van Mtangani daarvan profiteert, mensen hebben dan ook minder transportkosten, dus winst.

Het gaat om een stuk grond wat recentelijk in prive bezit was, maar deze Engelsman heeft het teruggeven aan de community van Mtangani. Dus de grond is er, nu moeten we kijken wat de mogelijkheden zijn, vooral op financieel gebied. Zaterdag was een belangrijke dag, mama Kikore, de chairlady van de vrouwengroep Mtangani, had haar mooiste jurk aan. Ik heb nu onderhand wel door wat ik heb aangericht. Ik zal in Nederland toch echt op grotere schaal hulp moeten zoeken. Er is zoveel potentieel in dit dorp en deze mensen, het project heeft alles, maar dan ook echt alles op zijn kop gezet. De wil om vooruit te komen is heel groot en geloof me het zijn nu hele zware tijden, omdat het regenseizoen is en de economische situatie is echt beroerd. Levensmiddelen zijn in prijs verdubbeld! Veel gezinnen eten op dit moment geen 2 maaltijden maar 1 maaltijd op een dag. De vragen om hulp (financieel) zijn ontelbaar en voert bij mij de druk best op. Je ziet hoe nodig ze het hebben en je kunt niets doen. Zoals ik de vrouwen heb uitgelegd, voor mij voelt het alsof ik in januari nog 4 kinderen had die ik goed kon voeden, maar nu heb ik er bv. 30 die gevoedt moeten worden en ik ben nog steeds de enige die ze kan voeden. Ik moet in Nederland echt groter worden, tenminste dat zou wel moeten.
Ook hier wordt op lokaal niveau goed meegedacht. Ik heb uitgebreid gesproken met de area counselor, hij is nieuw benoemd en wordt door iedereen geprezen. Hij was zaterdag ook van de partij en beloofde me zijn best te doen zich hard te maken voor Mtangani.
Zoveel indrukken, zoveel ervaringen en verhalen, af en toe duizelt het me en is het niet te behappen in zo'n korte tijd.
Vandaag hebben we het hele gebied verkend op de motor en met diverse mensen van Central en Sabaki gesproken.
Ik ga nog even msn-en met Renata, hapje eten en op tijd naar bed!
Kwaheri!